Παρατηρώντας κάποιος τους πρωταγωνιστές του πολιτικού μας συστήματος, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος στο φαινόμενο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το αποκαλούμε φαινόμενο; Γιατί, παρ' όλο που έχει μια σχεδόν "επαγγελματική" εμμονή με την κοινωνική "ευαισθησία", δεν καταφέρνει να αποσπάσει τη λαϊκή συμπάθεια, παραμένοντας μόνιμα αντιπαθές στον κόσμο.
Όσο και να τον βοηθήσουν τα γνωστά κέντρα και παράκεντρα της πολιτικής εξουσίας, δεν μπορεί αυτό να το "εισπράξει" σε πολιτική δύναμη. Ένα κόμμα ισχνότατου ποσοστού ψηφοφόρων προβάλλεται στα ΜΜΕ όσο τα μεγάλα κόμματα εξουσίας και παρ' όλ' αυτά δεν μπορεί να ισχυροποιηθεί. Μετά βίας μπαίνει στη Βουλή και άρα στα κρατικά ταμεία και εκεί εξαντλεί τον ρόλο του. Το ερώτημα που θέτουμε εμείς είναι το εξής: Μήπως αυτός είναι ο μοναδικός του στόχος; Μήπως αυτός ο κρατικός "μισθός" είναι και ο μοναδικός στόχος αυτού του "υπαλλήλου"; Μήπως μόνον με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετεί τα αφεντικά του; Έχει αφεντικά και αν έχει ποιοι είναι αυτοί;
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά. Το πλεονέκτημα του Συνασπισμού είναι ότι δεν ανήκει στα κόμματα εξουσίας και ως εκ τούτου έχει μονίμως εξασφαλισμένο το "άλλοθι" που χρειάζεται σαν "αριστερό" κόμμα της κοινωνικής "ευαισθησίας" και "αντίστασης". Ένα κόμμα, το οποίο ποτέ δεν θα κριθεί για την ανέξοδη μπουρδολογία του, εφόσον ποτέ δεν θα βρεθεί με εξουσία στα χέρια του, ώστε αυτήν τη μπουρδολογία να τη μετουσιώσει σε πρακτική εφαρμογή. Αυτό το κόμμα, παρ' όλη την αδυναμία του να γίνει συμπαθές στον κόσμο, έχει μια ιδιομορφία πολύ περίεργη. "Παράγει" πολιτικά στελέχη. Το κόμμα, δηλαδή, που δεν έχει ανθρώπους για να βοηθήσει τον εαυτό του, "παράγει" στελέχη, που βοηθούν τα κόμματα εξουσίας. Το κόμμα, που λειτουργεί ως πολιτικό "ιπποφορβείο", λειτουργεί υπό την ηγεσία ενός "κουτσάλογου".
Ως κόμμα παραγωγής στελεχών, ευνόητο είναι ότι θα έχει μεγάλη επιρροή στη νεολαία. Αυτό πράγματι συμβαίνει. Το θέμα είναι ο λόγος που αυτό συμβαίνει. Γιατί έχει τόση δύναμη κυρίως στον πανεπιστημιακό χώρο; Η εξήγηση είναι απλή. Ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα, το οποίο αποτελεί ένα καλό "εφαλτήριο" για όποιον θέλει να κάνει τον εκ του ασφαλούς αγωνιστή, χωρίς να συνδέεται με τα κόμματα εξουσίας και στο τέλος να εισπράττει τα "ένσημά" του από αυτά τα κόμματα. Να παραστήσει τον κοινωνικά "ευαίσθητο" κομμουνιστή, όταν "χτίζει" την εικόνα του και μετά να υπηρετεί τη διαπλοκή χωρίς αμφισβήτηση. Να παριστάνει για παράδειγμα τον κομμουνιστή Ρουσόπουλο, για να διακριθεί ως έγκυρος και έγκριτος δημοσιογράφος, αλλά ν' αποκτήσει βίλες ως εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι λογικό λοιπόν με αυτές τις πολιτικές "παροχές" ο ΣΥΡΙΖΑ ν' αποτελεί "στρατόπεδο" για τους πιο μεγάλους τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές της πολιτικής σκηνής. Είναι λογικό οι πιο πονηροί από τους φοιτητές να ξεκινάνε την "πορεία" τους από τον Συνασπισμό. Μόνον οι αφελέστεροι των φοιτητών ξεκινάνε την πολιτική τους "πορεία" από τα φοιτητικά τμήματα των κομμάτων εξουσίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το φοιτητικό "κίνημα" του Συνασπισμού είναι "χωράφι" ξέφραγο. Δεν σημαίνει ότι οι πονηροί φοιτητές μπορούν να διακριθούν εκεί μέσα χωρίς κριτήρια. Υπάρχει "ιεραρχία" απαραβίαστη. Υπάρχουν "τζάκια" πρώην ΚΚΕδων αγωνιστών. Υπάρχουν "τζάκια" μετανοηθέντων δεξιών φασιστών. "Τζάκια", που διατηρούν άριστες σχέσεις με όλα τα ευαγή ιδρύματα του φασισμού.
Αυτοί, που κατηγορούν τα κόμματα εξουσίας για νεποτισμό, δεν αφήνουν τα πράγματα ανεξέλεγκτα. Οι καταγγελίες είναι για τις συμπεριφορές των "άλλων" και όχι για τις δικές τους. Μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ προηγούνται τα παιδιά των "στελεχών". Τα παιδιά των "ηρώων". Τα παιδιά των "Ρηγάδων", οι οποίοι βέβαια μέσω τις διαπλοκής και των κρατικών μισθών μετεξελίχθηκαν σε "Βαλέδες". Εδώ βέβαια είναι και το μυστήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Σ' αυτό το κόμμα συνυπάρχουν ως ισότιμα "τζάκια" όλα τα άκρα. Εκεί μέσα μπορείς να βρεις από σταλινικούς μέχρι ακροδεξιούς. Ανάμεσα στους Ρηγάδες συμπεριλαμβάνονται από ΚΚΕεδες, που έριξαν "νερό" στο επαναστατικό "κρασί" τους, μέχρι παιδιά αυθεντικών ακροδεξιών, που στο Πανεπιστήμιο είδαν το "φως το αληθινό" και έκαναν "επανάσταση" απέναντι στις οικογένειές τους, χωρίς όμως να μειώσουν τα κέρδη τους.
Ασήμαντοι ακροδεξιοί, οι οποίοι, βλέποντας ότι δεν μπορούν να διακριθούν στον φυσικό τους χώρο, πήραν την απόφαση να περιοριστούν στα "εκτός έδρας" κέρδη. Όλοι αυτοί οι πρώην ΚΚΕδες και ακροδεξιοί είναι έμπειροι στις πολιτικές των αποκλεισμών με ρατσιστικά κριτήρια. Μια πραγματική συμμορία κρατικοδίαιτων επαγγελματιών "αριστερών", η οποία έχει αναπτύξει μια υποκριτική ψευδοελιτίστικη συμπεριφορά και η οποία έχει εκπαιδευτεί στο να "καλεί" τον λαό, χωρίς στην πραγματικότητα να τον θέλει. Μια συμπεριφορά, η οποία απωθεί τον φτωχό πολίτη, εφόσον τον κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά μπροστά στους "πραιτοριανούς" της αριστερής ευαισθησίας με το κληρονομικό χάρισμα και τον υψηλό κρατικό μισθό. Μια συμπεριφορά, η οποία κάνει ακόμα και το υποτιθέμενο κόμμα του
κεφαλαίου να φαίνεται ένα φιλολαϊκό κόμμα.
Μας απασχολεί ο ρόλος του Συνασπισμού, γιατί θεωρούμε ότι αυτός είναι το απαραίτητο εργαλείο για να λειτουργήσει ο δικομματισμός της μεταπολίτευσης. Χωρίς αυτό δεν αντέχει η "παράσταση" της μεταπολίτευσης. Έτσι εξηγείται και η μεγάλη "αγωνία" όλων των κομμάτων για την επιβίωση του Συνασπισμού στις τελευταίες εκλογές. Χωρίς τη βοήθεια του Συνασπισμού θα "ξεφουσκώσει" το σκηνικό. Θα "βυθιστούν" οι κομματικοί ογκόλιθοι του δικομματισμού. Θα διαφύγουν οι ψηφοφόροι από το ανοχύρωτο αριστερό μέρος του κέντρου και θα γίνουν διεκδικίσημοι από νέες δυνάμεις νέων ανθρώπων.
Μόνον ο Συνασπισμός εξασφαλίζει τη "στεγανότητα" που επιτρέπει στα δύο μεγάλα κόμματα του φασισμού να "επιπλέουν". Γιατί; Γιατί δεν επιτρέπει στον κόσμο να μετακινηθεί προς τα αριστερά και άρα να τα παρακάμψει. Γιατί λειτουργεί ως "δίχτυ", που ενώνει το ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ. Αυτός είναι ο ρόλος ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αρκούντως κομμουνιστικό, για να είναι απωθητικό στη μεγάλη δημοκρατική μάζα και είναι αρκούντως ταξικό, για να μην είναι αρεστό στις μεγάλες παραγωγικές κοινωνικές τάξεις. Τα στελέχη του, δηλαδή, ως ΚΚΕδες –έστω και τέως–, λειτουργούν απωθητικά για τη μεγάλη μάζα των δημοκρατών πολιτών και ως αστοί είναι πολύ δεξιοί, για να προτείνουν κάτι περισσότερο από αυτά που ευχαριστούν και ικανοποιούν αποκλειστικά τη δική τους κοινωνική τάξη.
"Αριστερότερα" δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας του Συνασπισμού, δεν υπάρχει λύση. Από τον Συνασπισμό πηγαίνουμε κατευθείαν στο ΚΚΕ και εκεί είναι βέβαιον ότι δεν υπάρχει λύση. Αυτόν τον ρόλο εύκολα μπορεί να τον εξυπηρετήσει, γιατί απλούστατα δεν κάνει και κάτι το διαφορετικό ή ξένο από αυτό που πιστεύουν τα στελέχη του. Κρατικοδίαιτοι μεγαλοαστοί είναι οι περισσότεροι από αυτούς. Αυξήσεις από το κράτος ζητάνε για τους δημόσιους υπαλλήλους. Νέες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων προτείνουν, σαν την απόλυτη λύση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. Δεν είναι δύσκολο δηλαδή γι' αυτούς να στοχεύουν και να "κολακεύουν" την νέα γενιά, που φρόντισε το ΠΑΣΟΚ με τη διάλυση του συστήματος παιδείας να έχει χαρακτηριστικά ώστε να δέχεται την "κολακεία". Αυτοί "συμβουλεύουν" την νέα γενιά για το πώς πρέπει να λύσει τα προβλήματά της. Αυτοί είναι οι βασικοί εκφραστές της πολιτικής των "ψιψινιών" και των "κοκοψόψαρων".
Ο Συνασπισμός δηλαδή είναι ο ιδεολογικός "καθοδηγητής" της σημερινής στοχευμένης αντιαστυνομικής "αντίστασης", εφόσον τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αναγκαστικά χρεώνονται ως τέτοια και την αστυνομία. Ο Συνασπισμός των μεγαλοαστών είναι αυτός που στοχοποιεί την αστυνομία. Αυτός είναι που περιθωριοποιεί τους νεαρούς αστυνομικούς, ενώ γνωρίζει ότι όλοι αυτοί δεν είναι πλέον εκλεκτά παιδιά της Δεξιάς, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Οι σημερινοί αστυνομικοί είναι παιδιά του κόσμου χωρίς ιδιαίτερα έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά και τα οποία μπήκαν στο σώμα, για να μπορέσουν με τον μισθό τους να ζήσουν αξιοπρεπώς και όχι να δολοφονούν ομοίους τους στους δρόμους. Φτωχόπαιδα οι περισσότεροι, που τους έλειπε ακόμα και αυτός ο μισθός των 700 ευρώ. Παιδιά, τα οποία δεν διαφέρουν από τον Αλέξη, που δολοφονήθηκε πρόσφατα και απλά ακολούθησαν διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό
Επειδή στην ιστορία αρέσει να κάνει "πλάκες", σήμερα "παίζει" με τον Συνασπισμό. Σήμερα –και στην πιο κρίσιμη ώρα της μεταπολίτευσης– "έδωσε" στον Συνασπισμό την ηγεσία που του αξίζει. Ηγέτης του είναι ο θλιβερός "ήρωας" Αλαβάνος. Ο επαγγελματίας αριστερός. Ο αριστερός από "τζάκι". Αναφερόμαστε στον Αλαβάνο, όχι τόσο γιατί πρωταγωνίστησε στα τελευταία γεγονότα όσο για το ότι ως πρόσωπο αποτελεί την πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση της αριστερής "τζάμπα μαγκιάς" της μεταπολίτευσης. Αντιπροσωπεύει την πιο χαρακτηριστική περίπτωση "κατασκευής" αριστερού ηγέτη μέσα από τα "ρετάλια" της δεξιάς. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το φαινόμενο Αλαβάνος, μπορεί να καταλάβει και να ερμηνεύσει πλήθος φαινομένων, που αφορούν τον Συνασπισμό ως κόμμα.
Ο Αλαβάνος αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν υπάρχουν αριστεροί ηγέτες στην Ελλάδα. Υπάρχουν δεξιοί φασίστες, οι οποίοι παριστάνουν έπ’ αμοιβή τους αριστερούς "δημοκράτες". Με πρώτο διδάξαντα τον υπάλληλο του Σκόμπυ, που κηδεύτηκε σαν "γέρος της δημοκρατίας", όλοι τους είναι ίδιοι. Επιλογές των φασιστών, για να "καπελώνουν" το σύνολο του δημοκρατικού χώρου. Αυτοί ηγούνται μόνιμα του χώρου της αριστεράς και επιλέγονται από τους φασίστες, για να τον "καπελώνουν".
Στην αποκάλυψη αυτής της θλιβερής αλήθειας είναι χρήσιμη η περίπτωση του Αλαβάνου. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι, όταν οι Αλαβάνοι μετρούσαν τα κέρδη τους από τη διαπλοκή, οι Ρουσοπουλαίοι και οι Μπομπολαίοι ήταν τόσο ξυπόλυτοι, που μόνον οι μύκητες ζέσταιναν τα πόδια τους. Όταν οι Αλαβάνοι έκλεβαν εκκλησιαστική περιουσία, οι Ρουσοπουλαίοι και οι Μπομπολαίοι στην καλύτερη περίπτωση να έκλεβαν λίγο λαδάκι από τα καντήλια, προκειμένου να ξεγελάσουν την πείνα τους. Όταν οι Αλαβάνοι "διορίζονταν" πολιτικοί με "κουκιά" του χριστεπώνυμου πληρώματος, το οποίο καβαλούσαν σαν "γαϊδούρι", οι Ρουσοπουλαίοι και οι Μπομπολαίοι κουβαλούσαν πραγματικά κουκιά σε πραγματικά γαϊδούρια.
Όταν λοιπόν μιλάμε για μια οικογένεια, η οποία είχε ιδιαίτερες "σχέσεις" με την εκκλησία, την πολιτική σκηνή της πιο σκοτεινής περιόδου της Δεξιάς και βέβαια το δημόσιο χρήμα, ευνόητο είναι ότι μιλάμε για μια οικογένεια, η οποία ήταν "εκλεκτή" του Παλατιού. Άρα για τι μιλάμε; Για το πιο "βαθύ" μέρος του Δεξιού κράτους και παρακράτους. Σ' αυτήν τη "βαθιά" Δεξιά ανήκει ο Αλαβάνος. Σ' αυτό το μεγάλο "βάθος" γεννήθηκε ο "αριστερός" Αλαβάνος με τη δεξιά περιουσία και τα αριστερά "αισθήματα".
Ο Αλαβάνος είναι μια καθαρή "κατασκευή" του κράτους της Δεξιάς. Του κράτους, στο οποίο ανήκε η οικογένειά του. Από τους πρώτους που "παράχθηκαν" στο οργανωμένο "θερμοκήπιο" των "αντιστασιακών" της μεταπολίτευσης. Όπως συνέβη δεκαετίες μετά με τον "ήρωα" Τσίπρα. Κάποιος χωροφύλακας, κάπου, κάποτε, συνέλαβε τον Αλαβάνο και με μερικές καρπαζιές "κατασκεύασε" τον "ήρωα" της αριστεράς και της κοινωνικής αντίστασης. Κάποιος χωροφύλακας, "κολλητός" της οικογένειάς του, του έβαλε τα "ένσημα" της αντίστασης και από τότε ο ελληνικός λαός έχει αναλάβει τα έξοδα της πολυτελούς διαβίωσης του "ήρωα".
Εργάτες, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, που μάτωσαν πραγματικά στους κοινωνικούς αγώνες, πέθαναν στην αφάνεια και "επέπλευσε" ο "ήρωας" Αλαβάνος. Ρήτορες δεν ακούστηκαν και ακούγεται ο "τραυλός". Μιλάμε για έναν πραγματικό "κηφήνα" του κοινωνικού "αγώνα". Αφού επί χρόνια διέπρεψε στο πολυτελές "σταυροπόδι" των Βρυξελών, στη συνέχεια γύρισε στην πατρίδα, για να τη "σώσει". Η πορεία του θα ήταν ακόμα καλύτερη, αν βοηθούσε στοιχειωδώς και ο Θεός, ο οποίος είναι φανερό ότι στην περίπτωσή του δεν βοήθησε καθόλου. Προφανώς ο Μεγαλοδύναμος έλειπε σε διακοπές, όταν έπαιρνε "τάλαντα" ο Αλαβάνος.
Μιλάμε για τον πρώτο "Γιωργάκη" της μεταπολιτευτικής πολιτικής σκηνής. Ένας κληρονόμος με αδύναμο DNA. Παντελώς ατάλαντος είναι ο άνθρωπος. Δεν μπορείς να τον "σπρώξεις", ακόμα κι αν το θέλεις. Δεν "σπρώχνεται" η λάσπη. Δεν έχει τα χαρακτηριστικά να σπρωχθεί. Δεν έχει από κάπου να την πιάσεις. Ο άνθρωπος είναι "υπνωτικό". Μιλά σαν μεθυσμένος και όταν ακούς αυτά που λέει σε κάνει να ήθελες να είναι πραγματικά μεθυσμένος, γιατί, αν δεν είναι, θα πρέπει να κλάψεις, αναλογιζόμενος ότι αυτόν τον άνθρωπο τον πληρώνεις με εκατομμύρια κάθε μήνα επί τριάντα χρόνια. Τον πληρώνεις, για να ακούς τα περί "ψιψινιών" και "κοκοψόψαρων".
Με αυτά τα ατομικά προσόντα περιορίστηκε στη χαμηλή πολιτική "πτήση" που βλέπουμε. Αναγκαστικά πήρε μόνον αυτά τα οποία "δικαιούταν" και όχι αυτά που θα ήθελε. Πήγε στο "αγροτικό" της Αριστεράς και όχι σε κάποιο από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας του χώρου καταγωγής του. Πήρε "δικαιωματικά" την ηγεσία του Συνασπισμού, όπως ο Γιωργάκης πήρε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, επειδή τη "δικαιούταν". Αυτός ο Αλαβάνος, που πήρε ό,τι "δικαιούταν" με "δημοκρατικά" μέσα, έδωσε με τα ίδια μέσα και τον ίδιο τρόπο και στον Τσίπρα αυτό το οποίο προφανώς ο ίδιος έκρινε ότι "δικαιούταν". Να μην φύγει το "μαγαζί" από τα χέρια αυτών που για τον οποιονδήποτε λόγο είχαν "δικαιώματα". Να μην φύγει το αριστερό "μαγαζί" από τα χέρια των φασιστών της Δεξιάς.
Γιατί τον αποκαλούμε θλιβερό; Γιατί, παρ' όλο που γνωρίζει ότι έχει αλλάξει πλέον ο σχεδιασμός του συστήματος, εξακολουθεί και φέρεται σαν να έχει απέναντί του την αστυνομία της Χούντας. Μια αστυνομία, που, αν κρίνουμε από την καταγωγή και εν συνεχεία από την πορεία του, μάλλον τη γνωρίζει πιο καλά απ' ό,τι νομίζουμε. Γνωρίζει πολύ καλά τους "διαδρόμους" της και αυτά δεν μπορεί να τα έμαθε με την ελάχιστη "αντίστασή" του. Μάλλον με άλλη ιδιότητα θα περιφερόταν στους "διαδρόμους" της. Γιος πλούσιου βουλευτή κάνει την αντιστασιακή του "πλάκα" εδώ και μισό αιώνα. Εγγονός πλούσιου βουλευτή "πολεμά" τον φασισμό από τον καναπέ του σπιτιού του. Βαθύτατα πλούσιος, εξαιτίας της παλιάς διαπλοκής, καταγγέλλει εκ του ασφαλούς τη σύγχρονη.
Εκ του ασφαλούς δηλαδή "μάγκας". Κατηγορεί την αστυνομία για την ίδια της την ύπαρξη, ενώ γνωρίζει –καλύτερα από τον καθένα, ως κεφαλαιούχος– ότι η αστυνομία είναι απαραίτητο στοιχείο για τη λειτουργία της κοινωνίας. Δαιμονοποεί την αστυνομία, ενώ γνωρίζει πλέον ότι η αστυνομία μπορεί να ελεγχθεί. "Απελευθερώνει" κρατούμενους τη στιγμή που δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Ενθαρρύνει τη δήθεν βίαιη αντίσταση εναντίον της, τη στιγμή που δεν τίθεται τέτοιο θέμα, εφόσον σήμερα υπάρχει η ελευθερία να χρησιμοποιηθούν νομικά μέσα εναντίον της.
Με τη στάση του κάνει το μεγαλύτερο κακό στην κοινωνία, γιατί δημιουργεί συνθήκες, οι οποίες θα δημιουργήσουν εκ νέου νέα θύματα. Μια πραγματική "βιομηχανία" θυμάτων, που του επιτρέπει να επωφελείται και ταυτόχρονα να ελέγχει την πραγματική κοινωνική αντίσταση. Ενθαρρύνει "Γρηγορόπουλους" στη βλακεία και προωθεί "Τσίπρες". Το κόμμα του λειτουργεί σαν "αντλία", ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα "πώμα". Θεωρητικά έλκει τους ευαίσθητους ανθρώπους προς την αντίδραση, ενώ πρακτικά "φιλτράρει" και προωθεί μόνον τους δικούς του ανθρώπους.
Αυτός είναι ο ρόλος του Συνασπισμού. Εξουδετερώνει την κοινωνική αντίσταση και "καπελώνει" οτιδήποτε μπορεί να "ανθίσει" μέσα στην ελληνική κοινωνία και άρα να απειλήσει τα κόμματα εξουσίας. Γι' αυτόν τον λόγο αγωνιούσαν τα κόμματα εξουσίας για τον κίνδυνο της μη εισόδου του Συνασπισμού στη Βουλή. Ο Συνασπισμός είναι το "πιρούνι", το οποίο "τσιμπά" τους ήρωες που "παράγει" ο φασισμός μέσα στην παπανδρεϊκή "σούπα" της μεταπολίτευσης. Παριστάνει την "αντλία", η οποία απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας, αλλά έχει ένα περιοριστικό "φίλτρο", που επιτρέπει να περνάνε σαν "ήρωες" μόνον συγκεκριμένοι άνθρωποι.
Ένας μηχανισμός, που έχει και ο ίδιος παράγει πολλούς από τους επαναστάτες της "πορδής" της μεταπολίτευσης και οι οποίοι στη συνέχεια διακρίθηκαν στα κόμματα εξουσίας και της λεηλασίας. Γι' αυτό είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του σημερινού σαθρού πολιτικού σκηνικού. Είναι ο μηχανισμός, ο οποίος αποφασίζει ποιος καραγκιόζης θα εμφανιστεί σαν ήρωας και ποιος ήρωας θα περιθωριοποιηθεί σαν καραγκιόζης. Αυτός είναι ο ρόλος του στο πολιτικό σκηνικό. Είναι οι επαγγελματίες αριστεροί. Είναι οι κατά κύριο λόγο δεξιάς προελεύσεως ηγέτες της "Αριστεράς". Οι επαγγελματίες "ευαίσθητοι" όλων των τύπων και ειδών, όταν, λόγω της κοινωνικής εξέλιξης, ακόμα ο αριστερισμός δεν φτάνει από μόνος του για να δώσει την "επιτυχία".
Δουλειά όλων αυτών είναι να μην αφήνουν "άκρες" στην κοινωνία, ώστε να διακριθούν κάποιοι "κοινοί" Έλληνες με βάση την αξιοκρατία και την πραγματική ευαισθησία. Οι "μανδαρίνοι" του ΣΥΡΙΖΑ, ελέω ντόπιων και ξένων φασιστών, έχουν τα αποκλειστικά "δικαιώματα" σε όποια ευαισθησία υπάρχει ή πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον. Έχουν τα δικαιώματα στην οικολογία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην κοινωνική ευαισθησία, στη ζωοφιλία και όπου μπορεί να προκύψει πολιτικό κέρδος για τον εκφραστή του. Ο συνασπισμός δίνει "πιστοποιητικά" για τα πάντα. Γι' αυτό και προσπαθεί να τα περιλάβει όλα στον τίτλο του. Να συμπεριλάβει σ' αυτόν τον τίτλο ό,τι υπάρχει και μπορεί να το εισπράξει όχι σε επίπεδο ψήφων, αλλά σε επίπεδο πόστων για τα στελέχη του.
Αυτά τα υψηλόμισθα πόστα τον ενδιαφέρουν και όχι οι ψήφοι. Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε είναι ό,τι πιο εύκολο. Συμμετέχει πολιτικά στο σύνολο του χρόνου της μεταπολίτευσης και δεν έχει καν πολιτικό πρόγραμμα. Με εμπνεύσεις του καφέ κάνει πολιτική. Από τα "πρωϊνάδικα" σχηματίζει την πολιτική του αντζέντα. Σήμερα είναι ο συνασπισμός της αριστεράς, της προόδου και της οικολογίας. Αύριο μπορεί να προσθέσει στο τίτλο του …"ο συνασπισμός και της καθαριότητας και άρα των φίλων της μπουγάδας και των φίλων των απλανών αστέρων".
Αυτό, παρ' όλη τη γελοιότητά του είναι επικίνδυνο. Κοινωνικά και εθνικά επικίνδυνο. Γιατί; Γιατί μετατρέπουν τον παραμικρό "θύλακα" ελπίδας της ελληνικής κοινωνίας σε "θύλακα" αποστήματος. Γιατί ο Συνασπισμός λειτουργεί με έναν τρόπο τέτοιο, ο οποίος εξυπηρετεί αυτούς που θέλουν την ελληνική κοινωνία σε "νάρθηκα". Μέσα σε ένα ασαφές και ομιχλώδες τοπίο "αριστερίστικου" τυχοδιωκτισμού ο καθένας περνά στην ελληνική κοινωνία ό,τι μήνυμα συμφέρει τον ίδιο ή το αφεντικό του. Πίσω από μια περίεργη άποψη περί ελευθερίας, η οποία συχνά μετατρέπεται σε ασυδοσία, κάποιοι κάνουν "παιχνίδι". Ο Συνασπισμός με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί ως "λαγός" για τα κόμματα εξουσίας.
Ο Συνασπισμός, δηλαδή, "σπέρνει" αυτά που τα κόμματα των φασιστών στη συνέχεια θα "θερίσουν". Ο Συνασπισμός προετοιμάζει τον κόσμο γι' αυτά που αναγκαστικά θα μας επιβάλουν τα κέντρα εξουσίας της Νέας Τάξης. Ο Συνασπισμός μας "εξοικειώνει" σήμερα με τα δράματα τα οποία θα βιώσουμε αύριο. Ο Συνασπισμός απαλλάσσει τα κόμματα εξουσίας από το κόστος της εκτέλεσης των όποιων εντολών λαμβάνουν από τα "αφεντικά" τους. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει πολύτιμο για τα "αφεντικά". Παραχωρεί πολιτική "στέγη" με άριστη αριστερή "βιτρίνα" στους εκμαυλιστές της ελληνικής κοινωνίας.
Παραχωρεί "στέγη" και ιδεολογικό "άλλοθι" σε όλους εκείνους που εξυπηρετούν την Νέα Τάξη και προσπαθούν να διαλύσουν τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Ανάμεσα στα στελέχη του Συνασπισμού βρίσκονται οι πάντες. Από "τελειωμένους" ομοφυλόφιλους, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να δοκιμάσουμε τα πάντα, προκειμένου ν' αποφασίσουμε για το φύλο μας, μέχρι "προχωρημένους" ιστορικούς, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η καταστροφή της Σμύρνης ήταν αποτέλεσμα "συνωστισμού".
Το ακόμα χειρότερο όμως είναι άλλο. Εκεί μέσα δραστηριοποιούνται άνθρωποι, οι οποίοι πολύ εύκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν προδότες, με πρωταγωνιστή τον θλιβερό Αλαβάνο. Άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν με το "άλλοθι" της αριστεριστικής άποψης περί διεθνισμού και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων να καταστρέψουν τα ιερά και όσια του ελληνικού λαού. Άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν να καταστρέψουν έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η εθνική ευαισθησία, το εθνικό συμφέρον κλπ.. Άνθρωποι, οι οποίοι εύκολα μπορούν να κατηγορηθούν για απόπειρα διάλυσης του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας.
Στελέχη του Συνασπισμού βρίσκονται πίσω από όλα τα αδρά χρηματοδοτούμενα από το κράτος μη κυβερνητικά "παρατηρητήρια". Όλες εκείνες τις οργανώσεις, οι οποίες έχουν ως αντικείμενό τους ν' ανακαλύπτουν "αδικημένες" μειονότητες στη χώρα. Όλες εκείνες τις οργανώσεις, οι οποίες δρουν υπέρ της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης και εις βάρος του ελληνικού λαού. Όλες εκείνες τις οργανώσεις, οι οποίες συχνά-πυκνά "σέρνουν" την Ελλάδα στα δικαστήρια ή παρίστανται ως μάρτυρες εναντίον της. Όλες εκείνες τις οργανώσεις με τις ύποπτες χρηματοδοτήσεις και τις πολύ πιο ύποπτες διασυνδέσεις με κέντρα του εξωτερικού. Με κέντρα, τα οποία έχουν δημοσιοποιήσει τις προθέσεις τους να διαλύσουν τη χώρα.
Αυτά τα κέντρα συνεργάζονται με τον Συνασπισμό της αριστερής "ευαισθησίας". Της "ευαισθησίας", που θέλει να βυθίσει στη λήθη τις εθνικές επετείους, που καίει στους δρόμους την ελληνική σημαία, που πολεμάει τις παρελάσεις, που ανακαλύπτει ύποπτους "σημαιοφόρους" Τσενάι και "τιμά" τους νέους, που νομίζουν ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε το τελευταίο άλμπουμ του Σάκη Ρουβά. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να μιλάμε ευθέως για προδοσία. Πήγαν στελέχη του Συνασπισμού και διαδήλωσαν υπέρ του "Μακεδονικού" λαού και των δικαιωμάτων του. Πήγαν όμως στα Σκόπια, υπέρ εκείνων των "Μακεδόνων". Το θέμα το "έπνιξαν" πολύ γρήγορα, γιατί θύμωσε ο ελληνικός λαός και τα μάζεψαν όπως-όπως. Αυτό το οποίο έχει σημασία είναι ότι, όπου μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία, εκεί βρίσκεται ο Συνασπισμός και βέβαια ο αρχηγός του.
Το τελευταίο έγκλημα του αρχηγού του διαπράχθηκε μέσα στην ελληνική Βουλή. Όλοι εμείς οι κοινοί Έλληνες είδαμε Έλληνες αγρότες από την Κρήτη να διαδηλώνουν στον Πειραιά. Ο Αλαβάνος είδε τον "κρητικό λαό" να διαδηλώνει. Ο ίδιος Αλαβάνος, που στα Τέμπη δεν είδε τον "θεσσαλικό λαό". Όλοι εμείς οι κοινοί Έλληνες βιώνουμε την προβληματικότητα της ελληνικής κοινωνίας από κοινού. Ο Αλαβάνος είδε προβληματικότητα στην "κρητική οικονομία", σαν να επρόκειτο για οικονομία άλλου κράτους. Ο ίδιος Αλαβάνος, που δεν είδε προβλήματα στη "θεσσαλική οικονομία".
Αυτά όλα δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίες οι λέξεις που λέγονται από έναν αρχηγό κόμματος μέσα στην ελληνική Βουλή. Είναι προφανές ότι οι ίδιοι άνθρωποι, που υποδαυλίζουν το "Μακεδονικό", έχουν αρχίσει να ονειρεύονται και ένα ανάλογο "Κρητικό" ζήτημα. Έτσι εξηγούνται και τα μυστήρια. Έτσι εξηγείται πώς ένα ατάλαντο ανθρωποειδές, όπως ο Αλαβάνος, έκανε πολιτική "καριέρα". Κάποιοι τον ταΐζουν και τον ποτίζουν επί δεκαετίες, προκειμένου να τους εξυπηρετεί. Τον έκαναν με περιουσία, τον πλήρωσαν πλούσια και του εξασφάλισαν την αρχηγία. Πολλά τα κέρδη για την "ποιότητά" του. Είναι πολλά τα "γραμμάτια" του Αλέκου. Ακόμα και η εκλογική του παρουσία στο Ηράκλειο είναι ύποπτη. Πολύ ύποπτη μέχρι να μάθουμε τι υποσχέθηκε σε ποιους και με τις "εγγυήσεις" ποιων.
Απλά πράγματα. Ο Συνασπισμός εξυπηρετεί πολιτικές εχθρικές προς τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Υποσκάπτει μονίμως τα εθνικά συμφέροντα αυτού του λαού. Με τον τρόπο που λειτουργεί είναι αυτός ο οποίος δημιουργεί τις δολοφονικές συνθήκες στους δρόμους. Αυτός είναι που δημιουργεί τα κατά παραγγελία "στρατόπεδα" αντιμαχομένων πλευρών. Αυτός φέρνει απέναντι στο "μεθυσμένο" κι απρόβλεπτο κρατικό κτήνος της μεταπολίτευσης τα παιδιά του κόσμου. Αυτός αναζητά και στη συνέχεια χρησιμοποιεί σαν κεφάλαιό του την "επαφή" με τη νεολαία. "Πετάει ο γάιδαρος"; Αν αυτό αρέσει στη νεολαία, ο Συνασπισμός αναλαμβάνει να το κάνει πολιτική "πρόταση", αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα έχει ποτέ την εξουσία, για να βάλει τον γάιδαρο να πετάξει. Αυτός δημιουργεί τους "ήρωες" του δοκιμαστικού "σωλήνα" της ψευδοαντίστασης, για να βολεύει τα παιδιά των στελεχών του.
Εκμεταλλεύεται τους πάντες, για να περάσει την ύποπτη πολιτική του και στη συνέχεια τους πετάει σαν στυμμένες "λεμονόκουπες". Θα "κλάψει" τους Αλέξηδες μπροστά στις κάμερες και μετά θα συνεχίσει τη χρυσοφόρα για τα στελέχη του "μη κυβερνητική" πολιτική του. Μέχρι και το κουτορνίθι ο Τσίπρας έχει εξοικειωθεί με αυτήν την τακτική. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εμφάνισή του στη δεξίωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας με την έγχρωμη συνοδό του; Πήγε τη βρήκε, την εκμεταλλεύτηκε και στη συνέχεια την πέταξε στα "σκουπίδια" ο "ευαίσθητος".
Είναι βέβαιον ότι δεν την έχει ξανασυναντήσει ποτέ του. Αμφιβάλουμε αν μετά τη δεξίωση φρόντισε να την πάει μέχρι το σπίτι της. Μετά δεν του χρειαζόταν. Με τη "χρήση" της παρίστανε ο "μουγκός" για λίγη ώρα τον "φλύαρο" και κατόπιν την πέταξε στα σκουπίδια. Το "τίποτε" έκανε εντύπωση στη δεξίωση, χρησιμοποιώντας τη δυστυχία ενός συνανθρώπου μας. Ίδιος Αλέκος ο Αλέξης. Άξιος διάδοχος. Ανίκανος, αστοιχείωτος και αδίστακτος με υψηλές φιλοδοξίες. Γι' αυτό ακριβώς επιλέχθηκε άλλωστε. Σε μια περίοδο, όπου ο Συνασπισμός θ' ακολουθούσε μια επικίνδυνη ανθελληνική πολιτική, έπρεπε ο φαινομενικά νέος αρχηγός του να είναι ένα κόκκινο "κοκοψόψαρο". Ένας αφελής νέος, που δεν μπορείς να του επιτεθείς, ελλείψει παρελθόντος, που όμως πίσω του θα "περνούσαν" όλες οι ολέθριες πολιτικές της Νέας Τάξης.
Έτσι "κατασκευάζει" ο Συνασπισμός τα στελέχη του και έτσι περνάει τις ύποπτες πολιτικές του. Με την προβολή που έχει εξασφαλισμένη από τη "διαπλοκή" προκαλεί τις εντυπώσεις μέσα στην κοινωνία στο όνομα της όποιας "ευαισθησίας" και "καπελώνει" όλους τους υπόλοιπους. Στην ηλικία του νεκρού Αλέξη ήταν ο συνονόματός του Τσίπρας, όταν για πρώτη φορά έμπαινε σαν "ήρωας" μαθητής μέσα στα σπίτια μας από το "παράθυρο" της τηλεόρασης. Με τρόπο παράνομο, αθέμιτο και άδικο για τους συνομήλικούς του αποκτούσε συντριπτικό πλεονέκτημα απέναντι στους ανθρώπους της γενιάς του.
Για τα ίδια πράγματα που ο Αλέξης του κόσμου έπεφτε νεκρός στο δρόμο, ο Αλέξης του Συνασπισμού έβαζε θεμέλια πολιτικής καριέρας. Με τα ίδια "υλικά", που κάποιος έφτιαξε τον "τάφο" του, κάποιος άλλος έφτιαξε "παλάτι". Ο ένας όμως λεγόταν Γρηγορόπουλος και ο άλλος Τσίπρας. Ο ένας επιλέχθηκε όταν έψαχναν θύματα για να τα "κλάψουν" και ο άλλος επιλέχθηκε όταν έφτιαχναν "ήρωες", για να τους λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα.
Αν ο νεκρός Αλέξης ζούσε και έφτανε στην ηλικία του Τσίπρα, δεν θα ήταν αρχηγός κόμματος να μεριμνά μόνον για το ίματζ του και να επενδύει στη φωτογένειά του, για να ζήσει την εύκολη ζωή της λούφας του ψευδοήρωα με τα κανάλια να τρέχουν από πίσω του. Θα ήταν ένας ακόμα από τους χιλιάδες άνεργους νέους, που κάποτε είχε τη νεανική αφέλεια να κάνει κουταμάρες. Θα κυνηγούσε το μεροκάματο και θα θυμόταν ότι κάποτε, όταν ήταν πιτσιρικάς, κυνηγιόταν με την αστυνομία στα Εξάρχεια. Αν είχε και καλή μνήμη, θα θυμόταν ποιος από τους διπλανούς του ήταν επιλεγμένος από τον Συνασπισμό να φτιαχτεί "ήρωας", κάνοντας τα ίδια ακριβώς πράγματα με τον ίδιο.
Ο Συνασπισμός είναι επικίνδυνος και πρέπει ο κόσμος να του γυρίσει την "πλάτη" πριν του κάνει πραγματική ζημιά. Πρέπει να τιμωρηθεί από τον κόσμο όσο ακόμα είναι καιρός. Αποτελεί μια μονίμως ενεργή εστία "μόλυνσης", η οποία προσπαθεί να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στη "σήψη". Αποτελεί έναν απέραντο πολιτικό "σκουπιδότοπο", μέσα στον οποίο δραστηριοποιούνται οι πλέον παθογόνοι πολιτικοί παράγοντες. Παράγοντες με ύποπτα κίνητρα και άγνωστα αφεντικά. Δεν πρέπει να ξαναμπούν στη Βουλή αυτοί οι άνθρωποι.
Είναι απαράδεκτο οι ίδιοι οι Έλληνες να πληρώνουν με τα δικά τους χρήματα αυτούς που τους κάνουν ζημιά. Αυτούς, που διαδηλώνουν με τους Σκοπιανούς για να εξυπηρετήσουν τους "Σόρους" της Νέας Τάξης. Αυτούς, που στέλνουν Αλέξηδες στη "σφαγή", για να βολέψουν Τσίπρες. Αυτούς, που ανακαλύπτουν όλων των ειδών και τύπων απειλές εναντίον των Ελλήνων. Αυτούς, που ονειρεύονται νέους "συνωστισμούς" εις βάρος μας. Είναι ακόμα πιο απαράδεκτο που η ελληνική Πολιτεία δεν ερευνά τις χρηματοδοτήσεις όλων αυτών των "μη κυβερνητικών" οργανώσεων της "ευαισθησίας", που ελέγχονται από στελέχη του και οι οποίες προκαλούν προβλήματα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου