Πρόσφατα μόλις δημοσιεύσαμε στην «Ε.Ω.» πρωτοσέλιδο θέμα με περιεχόμενο την επιδίωξη ορισμένων κύκλων να προχωρήσει ο κόσμος στον οποίο ζούμε όσο γίνεται ταχύτερα σε ενοποίηση (με κεντρικό σύνθημα το: «Όλος ο Κόσμος να γίνει Ένα!»).
Δηλ. να φτάσουμε σε πλήρη κατάργηση των διαφορών που χωρίζουν την ανθρωπότητα σε αυτοτελείς πραγματικότητες, όπως είναι για παράδειγμα οι διαφορετικές εθνικότητες, τα διαφορετικά θρησκεύματα, οι διαφορετικοί πολιτισμοί και πολλά ακόμη...
Επιδίωξη αυτής της τάσης προς παγκοσμιοποίηση των γήινων κοινωνιών (δημιουργία του «Πλανητικού Χωριού») είναι λοιπόν η κατάργηση όλων των παραπάνω διαφορών και η άρση των συνόρων, έτσι ώστε ο πλανήτης Γη να δείχνει... «προς τα έξω» (δηλ. προς το διάστημα!) ότι είναι ένα ενιαίο σύνολο!
Πάνω στα παραπάνω σηκώνει πολύ συζήτηση. Διότι αφενός τα πράγματα πλέον είναι ολοφάνερο ότι βαδίζουν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και οι δικές μας αναλυτικές-πληροφοριακές διεργασίες συντείνουν στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα... Και όλα ετούτα συνεπάγονται βεβαίως μία Δραματική Αλλαγή, τεραστίων διαστάσεων, η οποία έρχεται στον κόσμο μας! Οπότε εδώ – και με βάση τα παραπάνω – βγάζουμε τα εξής πρώτα συμπεράσματα:
1. Αυτή η βιασύνη τώρα τελευταία για «ενοποίηση» του κόσμου κτλ. φανερώνει ότι η πλανητική ελίτ που βρίσκεται πάνω και πίσω από τις παγκόσμιες κυβερνήσεις (δηλ. η αόρατη δια γυμνού οφθαλμού Υπερκυβέρνηση) θαρρείς και θέλει να δείξει «κάτι» σε... «κάποιον» (;) που μας θωρεί από το διάστημα!!! Προσοχή, εδώ δεν μιλάμε καθόλου υποθετικά, αλλά ούτε και υπερβάλλουμε στην εκτίμησή μας αυτή! Αντιθέτως, ξέρουμε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι λέμε!...
2. Επίσης, όλα όσα συμβαίνουν παγκοσμίως τα τελευταία ειδικά χρόνια (οικονομική κρίση, λαϊκές εξεγέρσεις, πολεμικές προετοιμασίες κτλ.) δείχνουν κι αυτά ότι σαν κάποιος μυστικός κύκλος, που κινείται στα παρασκήνια του κόσμου, να θέλει να προετοιμάσει ψυχολογικά την ανθρωπότητα για τη Μεγάλη Αλλαγή που έρχεται...
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τώρα, τον τελευταίο καιρό, ακούμε και στην Ελλάδα (για πρώτη φορά μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο) για... «προετοιμασία» από το ενδεχόμενο φτώχειας, αθλιότητας, πολέμων κτλ.! Τυχαίο άραγε;... Τι είναι ακριβώς «αυτό» που έρχεται;
Εμείς στο θέμα αυτό θα επανερχόμαστε συνέχεια μέχρι τη Μεγάλη Μέρα που έρχεται και που ο καθένας πια καταλαβαίνει (διαισθητικά έστω...) ότι πλησιάζει. Σήμερα θα παραθέσουμε κάποια στοιχεία από μια οπτική γωνία του τεράστιου σίγουρα ζητήματος της παγκοσμιοποίησης, αναλύοντας εν τάχει την παράμετρο της περίφημης Πανθρησκείας, την οποία επιδιώκουν να οικοδομήσουν ορισμένοι ανά την υφήλιο. Θα δούμε – βραχέως έστω, λόγω χώρου – κάποια σημαντικά, πιστεύουμε, στοιχεία και θα τα συνδυάσουμε με τις γενικότερες πλανητικές-(γεω)πολιτικές εξελίξεις.
Η Πανθρησκεία λοιπόν (βασική επιδίωξη του λεγόμενου «οικουμενισμού») δεν είναι παρά η απόληξη των προσπαθειών και ενεργειών κάποιων κύκλων, οι οποίοι – στο όνομα, είπαμε, της παγκόσμιας ενότητας – θέλουν την κατάργηση των θρησκευτικών διαφοροποιήσεων ανάμεσα στα διάφορα δόγματα και τη συγχώνευσή τους σε μία ενιαία λατρεία ενός (έτσι γενικά) Υπέρτατου Όντος.
Λένε δηλ. – χωρίς όμως να λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψιν τις τοπικές παραδόσεις των λαών – ότι δεν «χρειάζεται» να υπάρχουν τόσες πολλές θρησκείες και λατρείες, αφού τελικά Ένας είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος και, επομένως, πρέπει να φτιάξουμε ένα θεολογικό «κέλυφος» που να καλύπτει όλο τον πλανήτη. Έτσι, προσθέτουν, θα εξαλειφθούν και οι... τοπικοί (θρησκευτικού περιεχομένου) πόλεμοι! Θα επικρατήσει δηλ. η «αιώνια ειρήνη» στον κόσμο με Έναν Θεό-αντικείμενο λατρείας και Έναν παγκόσμιο κυβερνήτη!...
Όμως επειδή για λόγους πρακτικούς δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη υπόθεση να καταργηθούν έτσι «με τη μία» - και μάλιστα γρήγορα – οι διάφορες θρησκείες πάνω στη Γη, βρέθηκε ένας άλλος τρόπος, πιο «πονηρός»: να δημιουργηθεί μία ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, η οποία (χωρίς να προκαλεί τους πιστούς των παλαιών θρησκευτικών δοξασιών) να ενοποιήσει πράγματι όλη την ανθρωπότητα κάτω από μια νέα «θεία» οντότητα!
Και αυτή η – όχι ακριβώς και τόσο «νέα» – θρησκεία δεν είναι παρά η... επιστροφή στο προϊστορικό παρελθόν της λατρείας της Μάνας Γαίας, κάτι που σηματοδοτεί και αυτό που είπαμε και άλλες φορές: το οριστικό κλείσιμο του «κοσμικού κύκλου» (της πορείας δηλ. του ανθρώπινου γένους πάνω σ’ ΑΥΤΟΝ τον πλανήτη), κάτι που παριστάνεται συμβολικά με τον «ουροβόρο όφι» της θεοσοφίας. Η ιστορία λοιπόν θα «τελειώσει» εκεί που άλλοτε ξεκίνησε! Και με τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε...
Απέραντο είναι το θέμα της θρησκείας της Μάνας Γης. Επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε μία άλλη φορά σε αυτό, σε συνδυασμό βεβαίως – όπως πάντα – με άλλα εκπληκτικά στοιχεία πληροφόρησης ανώτερης διαβάθμισης. Στο σημερινό φύλλο θα αναφερθούμε απλώς στην πολύ «παράξενη» σύμπτωση (;), την οποία μας δείχνει μία φωτογραφία. Πρόκειται για τη συνάθροιση που έκαναν κάπου στους παγωμένους πόλους της Γης – γιατί άραγε εκεί;
ΥΠΑΡΧΕΙ απάντηση! – οι ηγέτες των θρησκειών του πλανήτη! Συμμετείχαν οι επικεφαλής διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων, ανάμεσα στους οποίους ΚΑΙ ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος... Αυτό βέβαια από μόνο του αρκεί για να δείξει την τάση όλων αυτών προς την Πανθρησκεία. Ότι δηλ. με ανάλογες συναντήσεις και... συμπροσευχές τους (!) προετοιμάζουν το έδαφος για την ένωση των θρησκειών...
Το εκπληκτικό όμως είναι αλλού. Και αυτό βρίσκεται στο σημείο εκείνο της εν λόγω φωτογραφίας, όπου ξεκάθαρα φαίνεται μπροστά απ’ όλους τους θρησκευτικούς ηγέτες να δεσπόζει μία σφαίρα! Μπροστά στην οποία όλοι αυτοί προσεύχονται!!! Σαν να είναι αυτή η γυάλα... ο Θεός!
Απίστευτο; Τυχαίο; Ηθελημένο; Για όσους όμως γνωρίζουν αυτή η κρυστάλλινη σφαίρα (που υιοθέτησε ακόμα και η μαγεία!) δεν είναι παρά ο συμβολισμός της... Μάνας Γης! Γι’ αυτό και έχει αυτό το βαθύ μπλε χρώμα και ενσωματώνει μέσα της όλη τη σοφία του σύμπαντος κόσμου, που θα επανέλθει τώρα ως πανανθρώπινη θρησκεία της Νέας Εποχής!...
Ας συνδυάσουμε όμως τα παραπάνω με το απίθανο γεωπολιτικό παιχνίδι που διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο της υδρογείου σφαίρας. Ξέρουμε βεβαίως πολύ καλά ότι ακριβώς αυτή την επιστροφή στη λατρεία της Μάνας Γης – και, συνεπώς, της μητριαρχίας – την επιδιώκουν συγκεκριμένοι κύκλοι του κόσμου, οι οποίοι δραστηριοποιούνται με αφορμή τον οικολογικό προβληματισμό.
Ότι δηλ. ο πλανήτης Γη ΠΕΘΑΙΝΕΙ και άρα θα πρέπει να τον «σώσουμε», παραμερίζοντας τις όποιες μεταξύ μας διαφορές και... ενωμένοι υπό μία κοινή αντίληψη και αξία! Προσωπικότητες που κινούνται σ’ αυτό το «μοτίβο» είναι ο πρώην αντιπρόεδρος (1993-2001) των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, ο οποίος επίσημα βγήκε και ανέπτυξε τη θέση του περί της ανάγκης επιβολής μίας «οικολογικής» Πανθρησκείας της Γαίας, αλλά και ο αδερφός του Γ.Α.Π., ο Αντρίκος Παπανδρέου, που επίσης δραστηριοποιείται διεθνώς και στην Ελλάδα με άξονα αυτό το κορυφαίο, όπως αποδεικνύεται, ζήτημα.
Γεωπολιτικά δε, το έχουμε ξαναγράψει, ο Βαρθολομαίος βλέπεται από τις υπερδυνάμεις ως ο κύριος εκφραστής μιας αρκετά πιθανής «βατικανοποίησης» του Φαναρίου, με την προώθηση από την αμερικανική CIA του προγραμματικού σχεδιασμού ενός ανεξάρτητου Φαναρίου, μέσα βεβαίως στο πλαίσιο της ευρύτερης ανάπλασης της περιοχής μας (σχέδιο «Φάρος της Ανατολής», στο οποίο αναλυτικά αναφερθήκαμε πριν λίγους μήνες στην «Ε.Ω.», προκαλώντας το γενικό ενδιαφέρον).
Αλλά από την άλλη ο διαρκώς αναδυόμενος ευρασιατικός άξονας Μόσχας και Πεκίνου, που σύντομα θα κυβερνάει τον πλανήτη μέσω της ιδεολογίας του εθνικομπολσεβικισμού, προωθεί βεβαίως την απομόνωση του Πατριαρχείου του Φαναρίου και την πρωτοκαθεδρία εκείνου της Μόσχας.
Εδώ λοιπόν έγκειται η σοφία Εκείνου που Πρέπει, που διαμέσου της ιστορικής νομοτέλειας θα χτίσει τη Νέα Ελλάδα: το πώς δηλ. η νέα αυτή διακυβέρνηση που ξεπροβάλλει πια στην Αθήνα θα μπορέσει να ισορροπήσει, προς όφελος των ελληνικών γεωπολιτικών συμφερόντων, ανάμεσα στη δυτική γεωστρατηγική ανάγκη και στην ανατολική γεωπολιτική άνοδο. Πώς δηλ. θα μπορέσει να συνδυάσει το Μυαλό με την Καρδιά της γεωπολιτικής (αντίστοιχα το θαλάσσιο με το ηπειρωτικό στοιχείο της γεω-ιστορίας) σε μια διαλεκτική σύνθεση του πανελληνισμού του 21ου αιώνα...
δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
πηγή: elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου