Σύμφωνα με μελέτη που
υπογράφουν o Μίτου Γκουλάτι, καθηγητής του Πανεπιστημίου Duke των ΗΠΑ
και ο Λέο Μπουχάϊτ, νομικός ειδικευμένος σε θέματα αναδιάρθρωσης του
κρατικού χρέους, η Ελλάδα από το Μάιο του 2010 θα μπορούσε μονομερώς να
επιλέξει σε ποιo ποσοστό θα κουρευθεί το χρέος της, χωρίς να δώσει
λογαριασμό σε κανέναν και ειδικότερα να μην υποχρεωθεί να καταληστέψει
το λαό.
Στην μελέτη τους, οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν πως η ελληνική Βουλή μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αλλάξει τους όρους που έχουν εκδοθεί όσα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου υπάγονται στο ελληνικό δίκαιο. Μάλιστα, τονίζουν πως η ελληνική Βουλή μπορεί όποια στιγμή επιθυμεί να μειώσει το επιτόκιο ή ακόμα και να αυξήσει την περίοδο αποπληρωμής των ομολόγων, τα οποία αποτελούσαν το 2010 το 90% του συνολικού χρέους της χώρας.
Μπορούμε όλοι λοιπόν να φανταστούμε τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο…
Cleary Gottlieb Steen & Hamilton LLP - Νέα Υόρκη Γραφείο
Duke University - Νομική Σχολή του
7 Μαίου 2010
Ένα
σημαντικό μέρος αυτού του € 110 δισεκατομμύρια, αν και όταν αυτή
καταβάλλεται, θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή ωρίμανση ελληνική
δανειακών υποχρεώσεων, στο ακέραιο και εγκαίρως. Η επιτυχία του σχεδίου
Α δεν είναι αναπόφευκτη? Μεταξύ άλλων, θα απαιτήσει από τους Έλληνες να
δεχθούν - και να κολλήσει σε - ένα σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής επί σειρά ετών.
Εάν το σχέδιο Α δεν ευημερούν, ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις; Και πόσο γρήγορα θα μπορούσε ένα σχέδιο Β να κινητοποιηθούν και να εκτελεστεί; Το παρόν έγγραφο περιγράφει τα στοιχεία μιας πιθανής σχέδιο Β, η αναδιάρθρωση των περίπου € 300 δισεκατομμυρίων του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα.
Πριν από κρατικά αναδιαρθρώσεις χρέους παρέχουν σημαντική καθοδήγηση για το πώς μια τέτοια αναδιάρθρωση θα μπορούσε να διαμορφωθεί. Αλλά αρκετά βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να κάνει αυτή τη λειτουργία σημαντικά διαφορετική από κάθε προηγούμενη δημόσιο χρέος προπονήσεις.
Για να είμαστε σίγουροι, μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα απαλλάξει τη χώρα από την οδυνηρή προοπτική σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή, ούτε θα εκτοπίσει την ανάγκη για οικονομική στήριξη από το δημόσιο τομέα. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο κάποιες από αυτές οι πόροι δαπανώνται (για παράδειγμα, backstopping το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, σε αντίθεση με την εξόφληση το χρέος εξ ολοκλήρου).
Το παρόν έγγραφο δεν εικασίες για το αν η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα γίνει στην πράξη αναγκαία ή πολιτικά εφικτή. Η έκθεση επικεντρώνεται μόνο στο πώς και όχι το κατά πόσον το πότε, από μια τέτοια αναδιάρθρωση του χρέους.
Στην μελέτη τους, οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν πως η ελληνική Βουλή μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αλλάξει τους όρους που έχουν εκδοθεί όσα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου υπάγονται στο ελληνικό δίκαιο. Μάλιστα, τονίζουν πως η ελληνική Βουλή μπορεί όποια στιγμή επιθυμεί να μειώσει το επιτόκιο ή ακόμα και να αυξήσει την περίοδο αποπληρωμής των ομολόγων, τα οποία αποτελούσαν το 2010 το 90% του συνολικού χρέους της χώρας.
Μπορούμε όλοι λοιπόν να φανταστούμε τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο…
Διαβάστε όλη τη μελέτη εδώ (κλικ πάνω στα ονόματα):
Lee C. Buchheit
Γ. Μίτου Gulati
7 Μαίου 2010
Περίληψη:
Ένα
σχέδιο για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης του χρέους έχει πάρει
τη μορφή μιας 110.000.000.000 € οικονομικό πακέτο στήριξης για την
Ελλάδα ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο στις 2 Μαΐου, 2010.
Εάν το σχέδιο Α δεν ευημερούν, ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις; Και πόσο γρήγορα θα μπορούσε ένα σχέδιο Β να κινητοποιηθούν και να εκτελεστεί; Το παρόν έγγραφο περιγράφει τα στοιχεία μιας πιθανής σχέδιο Β, η αναδιάρθρωση των περίπου € 300 δισεκατομμυρίων του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα.
Πριν από κρατικά αναδιαρθρώσεις χρέους παρέχουν σημαντική καθοδήγηση για το πώς μια τέτοια αναδιάρθρωση θα μπορούσε να διαμορφωθεί. Αλλά αρκετά βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να κάνει αυτή τη λειτουργία σημαντικά διαφορετική από κάθε προηγούμενη δημόσιο χρέος προπονήσεις.
Για να είμαστε σίγουροι, μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα απαλλάξει τη χώρα από την οδυνηρή προοπτική σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή, ούτε θα εκτοπίσει την ανάγκη για οικονομική στήριξη από το δημόσιο τομέα. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο κάποιες από αυτές οι πόροι δαπανώνται (για παράδειγμα, backstopping το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, σε αντίθεση με την εξόφληση το χρέος εξ ολοκλήρου).
Το παρόν έγγραφο δεν εικασίες για το αν η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα γίνει στην πράξη αναγκαία ή πολιτικά εφικτή. Η έκθεση επικεντρώνεται μόνο στο πώς και όχι το κατά πόσον το πότε, από μια τέτοια αναδιάρθρωση του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου